Beschrijving
Er was eens een prachtig bos, vol met hoge bomen, kleurrijke bloemen en een helderblauwe lucht. In dit bos woonden allerlei dieren die samenleefden in harmonie. Er waren vrolijke vogels, schattige konijnen, slimme vosjes en zelfs een oude wijze uil die altijd de beste adviezen gaf.
Op een zonnige ochtend besloten de dieren een groot feest te organiseren om hun vriendschap te vieren. Ze spraken af om elkaar te helpen met de voorbereidingen. De vogels zouden muziek maken met hun mooie gezang, de konijnen zorgden voor heerlijke worteltaart en de vossen zorgden voor spelletjes en plezier.
Terwijl iedereen druk in de weer was, merkte de oude uil dat er één dier zomaar wegbleef: de schuwe egel. Hij besloot om op zoek te gaan naar zijn vriend. Na een korte zoektocht vond hij de egel onder een grote struik, bang om deel te nemen aan het feest.
“Waarom ben je zo verdrietig, kleine egel?” vroeg de uil.
“Nou,” zei de egel met een trillende stem, “ik weet niet of de anderen mij wel willen hebben. Ik ben zo anders dan jullie.”
De uil glimlachte en antwoordde: “Je bent uniek, en dat is precies wat ons bos zo speciaal maakt. Iedereen is welkom op ons feest, ook jij!”
De egel voelde zich een beetje beter en samen gingen ze terug naar het feestterrein. Toen de andere dieren de egel zagen, juichten ze: “Hoera voor de egel!” Ze nodigden hem uit om te dansen en te spelen. De egel begon te lachen en zijn stekels spetten vrolijk in het rond terwijl hij danste.
Die avond, onder de sterrenhemel, deelden alle dieren hun verhalen en lachten ze samen om de gekste dingen. De egel ontdekte dat hij niet alleen was, maar dat zijn verschillen juist een toevoeging waren aan de groep.
Vanaf die dag voelde de egel zich vol zelfvertrouwen en was hij een vaste waarde in de vriendengroep. Het bosfeest werd een jaarlijkse traditie, en elk jaar kwamen er nieuwe dieren bij om de vreugde te delen.
En zo leefden ze nog lang en gelukkig in het bos, waar vriendschap en saamhorigheid altijd voorop stonden
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.